Catch 22

Dit artikel verscheen eerder op INTO Business

Die principiële onmogelijkheid moet ons kabinet voor ogen hebben gehad toen ze zowel de woningmarkt, als ook de belastingopbrengst op een hoger niveau wilden tillen, zodat zij nog meer uit kan geven. Dat er over 2022 een bedrag van 11 miljard aan onverwachte vennootschapsbelasting binnenkwam was geen aanleiding om de tariefs- verhoging van 15% naar 19% ongedaan te maken.

Enfin, aan Hugo de Jonge werd gevraagd in de komende 7 jaar 900.000 huizen te bouwen voor de 300.000 huizen die we thans tekortkomen. Aan Marnix van Rij en Sigrid Kaag werd gevraagd de heffing van belasting op vermogen danig te verhogen, om zo de ‘kloof’ tussen arm en rijk te verkleinen. Nobel toch? Haalbaar toch? Nou nee.

De voorstellen van de De Jonge beperken het rendement van investeerders in huizen zo maar op maximaal circa 3,5% bruto. Na kosten, zoals verzekering en onderhoud, blijft daar dan circa 2,2% bruto van over. Geen rendement waar beleggers nog bereid zijn risico voor te lopen.

Bij het departement van financiën bedachten ze juist het volgende; de heffing van Box 3 gaat in 2023 uit van een fictief rendement van 6,17%! Bij een tarief van 32% kost dat de belegger dus 2% belastingheffing. Het sommetje is dan snel gemaakt: bruto rendement 2,2% (de Jonge) minus belastingheffing 2% (Kaag) = volstrekt onaantrekkelijk en geen zinnig mens investeert nog in woningbouw.

Helaas kunnen we De Jonge en Kaag niet op andere dagen uitnodigen, daarvoor is een andere kabinetssamenstelling nodig.

Maar die armoedekloof in Nederland dan? Laat die nou de kleinste zijn van alle Europese landen. Dat is dan alvast wel gelukt!